องค์กรรุ่นต่อไป

ในฐานะผู้ให้บริการระบบในหลายองค์กร มีความรู้สึกว่าช่วงสองปีที่ผ่านมามีสัญญาณเตรียมการเปลี่ยนผ่านของเจ้าของกิจการ SME ไปสู่คนรุ่นต่อไปเพิ่มมากขึ้น ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะจังหวะเวลาสองปีนี้ ที่เกิดวิกฤติโควิด สถานะการณ์ที่ไม่คิดว่าจะเกิดก็เกิดขึ้นได้ ทำให้ผู้ประกอบการมีเวลาทบทวนตัวเอง ถอยกลับมาตั้งหลักปรับกระบวนทัพกันใหม่

ใช่ครับ ที่บอกว่า SME หมายถึง กิจการที่มีประวัติศาสตร์ ดำเนินงานมาอย่างยาวนาน หลายแห่งก่อตั้งมาก่อนที่จะใช้โปรแกรมรุ่นแรกของเรา เมื่อเจอวิกฤติที่ไม่เคยเจอ ก็รู้ว่าสายลมแห่งการเปลี่ยนแปลงกำลังพัดมาแล้ว จึงเริ่มตระเตรียมที่จะส่งไม้ต่อให้คนรุ่นต่อไป
 
การพาองค์กรเพื่อมุ่งสู่เป้าหมายใหม่ ไม่ใช่การสร้างอาคารใหม่ ติดตั้งเครื่องจักรใหม่ แม้กระทั่งการเปลี่ยนโปรแกรมใหม่ แต่เป็นทุกองคาพยพต้องขยับ เป็นการนำทัพให้เลี้ยวไปสู่เส้นทางที่ไม่เหมือนเดิม ขณะเดียวกันก็ไม่สามารถทิ้งสัมภาระที่สะสมมายาวนานได้โดยง่าย ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ของคนเดิมและความสัมพันธ์กับคู่ค้าเดิม ทำอย่างไรจึงไม่มีใครตกค้างไม่ยอมเลี้ยวตาม หรือที่น่ากลัวกว่านั้น ทั้งองค์กรมีแต่ผู้บริหารเท่านั้นที่คิดจะไปดาวดวงใหม่ โดยที่คนที่เหลือไม่มีใครเข้าใจ
 
การสื่อสารที่ดี
 
เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ผมเก็บภาพจากสเตตัสของ "หนุ่มเมืองจันท์" นี้ไว้ โดยเข้าใจความหมายเพียงเสี้ยวเดียว รู้ว่าต้องสื่อสาร รู้ว่าวัดที่คนสุดท้าย แต่ไม่รู้ว่ายังไง
 
ที่ผ่านมาการพัฒนาระบบให้กับหลายที่ ไม่ใช่แค่การติดตั้งโปรแกรมแล้วสอนใช้งาน แต่แฝงไปด้วยการเปลี่ยนแปลงวิธีการทำงานเช่นกัน หลายครั้งที่ไม่สามารถพาไปจนถึงเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ ทำไมการเดินทัพจึงไม่ถึงเป้าหมาย แล้วการสื่อสารที่ดีเป็นยังไง

นักเล่าเรื่องที่ดี
 
การสื่อสารที่ดี ทำให้คนเข้าใจ เข้าใจทิศทางที่จะมุ่งไป เข้าใจสถานการณ์ที่จะเผชิญ เข้าใจบทบาทและหน้าที่ สามารถคิดต่อยอดและกระทำสิ่งต่างๆ ตามความเหมาะสม โดยเฉพาะเมื่อเผชิญสถานการณ์ที่ไม่เคยเจอมาก่อน สเตตัสของ "Anontawong" บอกให้เข้าใจความสำคัญของเรื่องเล่า ทำให้คนเข้าใจได้ดีกว่าการใช้คำสั่ง แล้วการเป็นนักเล่าเรื่องที่ดีต้องทำยังไง

เรื่องเล่าที่ดี
 
นักเล่าเรื่องที่ดี ทำให้คนจินตนาการตามจนเข้าใจได้ 
 


 
ผมเพิ่งอ่านหนังสือ 2 เล่มจบ แล้วพบว่าทั้งสองเล่มกล่าวถึงเรื่องเดียวกัน แต่กลวิธีการเล่าเรื่องแตกต่างกัน เล่มที่บางกว่าถอดความมาจากปาฐกถา เข้มข้นไปด้วยเนื้อหาเข้าสู่ประเด็นอย่างตรงไปตรงมา ขณะที่เล่มหนากว่า เต็มไปด้วยเรื่องย่อยในแง่มุมที่หลากหลายแตกต่างกัน ช่วยให้ค่อยๆ ซึมซับเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย จนกลายมาเป็นความเข้าใจที่ผุดขึ้นมาเอง
 
เรื่องเล่าที่ดี ขึ้นอยู่ว่าใช้สื่อสารกับใคร ประสบการณ์ของแต่ละคนแตกต่างกัน ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องเล่าเดียวสำหรับทุกคน

ลิงตัวที่ร้อย
 
เรื่องเล่าที่จะทำให้คนเข้าใจ ไม่ได้เล่าเพียงครั้งเดียว ต้องใช้เวลาซึมซับ ทบทวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกว่าจะมีคนกลุ่มแรกเข้าใจและเผยแพร่ต่อๆ ไปได้
 
ใครเคยได้ยินเรื่อง ปรากฏการณ์ลิงตัวที่ร้อย มาจากบันทึกของนักวิทยาศาสตร์ ที่ทำวิจัยฝูงลิงบนเกาะแห่งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น ได้บันทึกพฤติกรรมการกินมันเทศ แล้วพบว่ามีลูกลิงตัวหนึ่งเอามันเทศไปล้างน้ำเพื่อชำระผงทรายออกก่อน จนเวลาผ่านไปเริ่มมีลิงตัวอื่นในฝูง ทำตามมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งลิงทุกตัวเปลี่ยนพฤติกรรมเป็นล้างมันเทศก่อนกิน เรื่องนี้มักถูกนำมาเล่าเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ ให้เราอดทนรอความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างช้าๆ ในตอนแรก จนกว่าจะถึงเวลาหนึ่ง ที่สัดส่วนของผู้ที่เปลี่ยนแปลงมากพอ จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสมบูรณ์ในที่สุด